Szafirek to drobny, bardzo dobrze prezentujący się kwiat o pięknej niebieskiej barwie. Jest to roślina cebulowa z rodziny hiacyntowatych. Obejmuje około 30 gatunków roślin. Najpopularniejsze to szafirek armeński i groniasty. Chociaż istnieją również szafirki o innym zabarwieniu, te niebieskie szczególnie przyciągają uwagę. W zależności od rodzaju mogą występować również białe bądź niebieskofioletowe. Warto zastanowić się nad jego posadzeniem w ogrodzie, gdyż świetnie komponuje się na trawnikach lub w kontraście z innymi jasno-żółtymi kwiatami.
Spis treści
Wygląd i pochodzenie
Niewielkie, niebieskie, niebieskofioletowe bądź białe kwiaty groniaste. Wyróżnia je silnie pachnący kwiat. Roślina ta posiada od 2 do 7 liści. Najpiękniej wyglądają sadzone w dużych skupiskach. Kwiat ten pochodzi z terenów śródziemnomorskich oraz Azji Mniejszej.
Wymagania i kwitnienie
Szafirek nie jest zbyt wymagającą rośliną, dlatego bardzo dobrze sobie radzi prawie w każdym środowisku. Jednak najlepsze warunki dla niego to żyzna, próchnicza, piaszczysto-gliniana gleba. Dobrze gdy nie jest ona zbyt wilgotna. Stanowisko powinno być od słonecznego do pół-cienistego. Muscari kwitnie przez trzy kolejne miesiące: kwiecień, maj i czerwiec.
Sadzenie – cebulki lub nasiona szafirka
Szafirka rozmnażamy z cebulek, a siew wykonujemy jesienią. Cebule wykopujemy i przesadzamy od czerwca do września. Kwiaty te sadzimy w rozstawie 7×10 cm w dużych grupach, ponieważ wtedy najlepiej się prezentują. W zależności od wielkości sadzimy je na głębokości około 8 centymetrów.
Uprawa szafirka muscari i choroby
Mogą one rosnąć w jednym miejscu do 5 lat. Warto je podlewać podczas upałów oraz usuwać przekwitłe kwiaty. Nie wolno dopuścić do ich przesuszenia ani zachwaszczenia. Szafirki zasilamy nawozem uniwersalnym. Dobrze jest je okryć w sezonie zimowym. Zagrażają mu głównie zgnilizna twardzikowa, przez którą liście robią się żółte a cebulki szarzeją oraz zgnilizna pędzelkowa powodująca wysychanie cebuli.
Dzięki nieskomplikowanej pielęgnacji i dużej odporności szafirki nadają się do uprawy także przez początkujących ogrodników. Idealnie pasują na obwódki i obrzeża ścieżek. Mogą upiększać także (szczególnie sadzone grupowo) nasze trawniki, rabaty oraz jako dodatek na przykład pod krzewami. W Polsce ich nazwa pochodzi od barwy. Są to piękne kwiaty groniaste, ozdabiające nasze ogrody, wprowadzające do nich życie i dobry nastrój. Można je również pobudzić do wcześniejszego kwitnienia w mieszkaniu, kwitnienie następuje wtedy zazwyczaj po około 5 tygodniach pędzenia.
